We kozen voor een groeps-accommodatie te Nunspeet om zo, omringd door natuurschoon een gezonde energieke klimaat te bewerkstelligen. De loopgroep-commissie had na maandenlang onderzoek een sportieve methode ontwikkeld om de algemene weerstand te verhogen. In het “schrikkelweekend” zou deze trainingskuur plaatsvinden. Het streven was om de algemene lichamelijke conditie te verhogen alsmede ook de geestelijk balans in een perfect evenwicht te brengen doormiddel van looptrainingen, een volwaardig duurzaam dieet en een breed aanbod van spelletjes om tot een volwaardige ontspanning te komen.  

Komt er in het kort op neer in normale taal: We hebben ons kapot gerend, vol gevreten en bescheurd van het lachen met rare spellen.

Hieronder het relaas..

Vrijdag, dag 1 van het Kuurweekend: 

Alle deelnemers werden bij binnenkomst ontvangen en kregen 1 sleutel van hun Tiny-huisje. We hadden 1 grote centrale ruimte met daarom heen 5 kleine slaaphutjes die allemaal tot aan de Nok vol lagen. De eerste gezamenlijke activiteit was het stapelen van Koolhydraten middels een uitgebreid Mexicaans buffet bereidt door Andre-Andre, Señorita’s: Frieda en Connie en Hanshans. Deze koks waren dermate uitgeschoten met de hoeveelheden dat we vervolgens bij iedere volgende maaltijd; (ontbijt/lunch of diner) wel weer wat Chili te eten kregen. Waar enkele darmgestellen toch wat problemen mee leken te hebben. Aan het einde van de maaltijd moest een willekeurige deelnemer (Marcel) geblinddoekt een piñata kapot slaan. Dit is een oud-Mexicaans gebruik om zo symbolisch kwade geesten weg te jagen.

Na dit gastronomische Fiesta in de Cantina Mexicana stond het dynamische groepsspel “stoelendans” op het programma. Onder leiding van Ries, die er zijn eigen draai aan gaf, moesten er eieren en zelfs pikant ondergoed uit de hutjes gehaald worden om toch maar door te gaan in het spel. Winnaar van dit spel was Petra, die met “rare” pasjes beheerst de laatste stoel wegkaapte voor de aanstormende concurrente. Het restant van de avond en het begin van de volgende ochtend werden opgevuld met Smoelen-Memory bestaand uit de gezichten van de deelnemers, klaverjassen, kakkerlakken (Amanda kon geen boe en paprika meer zeggen), snukken (Henk zijn favoriete spel), pingpongen, tafelvoetballen, snookeren en darten. Na het vinden van de huissleutel gingen druppelsgewijs de deelnemers naar hun Hutje.

Zaterdag dag 2 van het Kuurweekend:

Tringtring, de wekkers gingen in alle huisjes af om 7.30 uur want het vezelrijke ontbijt stond om 8 uur klaar. Bijna iedereen kwam fris en fruitig aan het buffet.  Deze ochtend zou de eerste zware inspanning plaats vinden. Gestart vanaf het transferium in Nunspeet begon de ochtendtraining van clubtrainer Marcel. De speedladder werd gebruikt voor de warming up waarna we vervolgens over de kronkelende bospaadjes van dit mooie frisse Gelderlandse landschap onze conditie een flinke boost gaven… Super om zo de dag te beginnen. Teruggekomen werden we  verrast door de beruchte appeltaarten van Hennie en Peter, wat een genot om deze te verorberen. Er was nog even wat tijd voor Bert om te pingpongen en te darten. Hierna de welverdiende brunch, vol met eiwitrijke producten om de spiermassa te herstellen zoals daar waren: roerei, chili sin carne en veel tortillachips met salsa.

Het zwaarste onderdeel : de zaterdagmiddagtraining stond op het programma. De groep werd gesplitst. De deelnemers die aan hun kracht en/of snelheid wilden werken deden de zandtraining onder leiding van de clubtrainer Sjaak. Er waren een aantal mensen die een wandeling gingen maken zoals Liesbeth die net op tijd was hersteld van een blessure. Onze wandelgoeroe Piet nam het zooitje op sleeptouw en met behulp van boswachter Jaap werd zelfs de boomkennis verhoogd.  De overige moesten mee met de lange duurtraining van ca 18 km onder leiding van de tempo trainer Marcel.

Trainer Sjaak nam zijn groep mee naar een mooie zandverstuiving met hoge duinpieken. Zonder al te veel te kwebbelen volbracht de groep de pittige training van de tevreden ogende trainer.

De doorgewinterde duurlopers hadden het zwaar, tempo lag hoog, de wind flakkerde flink op de open vlakten en de laatste 4 kilometer werden ze overvallen door een koude striemende bui. Maar klagen deden de AV-47’s niet, ze zijn immers  stoempers. De Renhinde Astrid hield zich goed staande in dit mannengeweld, met daarin o.a. Matthijs, Adrie en Ed.

Teruggekomen van de middagloopjes werden de sleutels weer gezocht van de hutten om zich voor te bereiden op het avond diner, opgediend  in de vorm van een heerlijk koolhydraatrijk stamppotten buffet. Zowat alles was opgegaan.. we hoefden slechts het laatste 7,8 kilo wegende restantje van de stamppot af te voeren.  

Na het diner stonden de schrikkelgames op de affiche. Zeven verschrikkelijke spelletjes moesten in het tijdbestek van 5 minuten EERLIJK worden gespeeld. De op papier makkelijk ogende maar in de praktijk mentaal zeer zware spellen werden met een sportief hart gespeeld. De spelletjes met de namen: Suck MM: (M&M’s opzuigen met n rietje en verderop in n kommetje deponeren), Wattenfuk: (je neus dippen in de vaseline en dan een watje met je neus oppakken en ook deze te transporteren naar een verder gelegen bakje), Tower of Control: (teamspel m.b.v. 1 elastiekje met daaraan 5 touwtjes moest er een Pyramide gebouwd worden), Beerpong: (pingpongballen in bekers laten stuiteren), Bottleflip: (een flesje met ‘n salto op de tafel laten staan), en Balloon Blow: (met een opgeblazen ballon bekertjes van de tafel af blazen) waren een ware geestelijke training. Op het gebied van vaardigheid, teamgeest, doorzettingsvermogen en geluk. De 2 winnende teams streden de finale en Rosita en Karin waren de afgevaardigden die de Elephant Run moesten doen ( waarbij een panty met een tennisbal erin de slurf was waarmee lege flessen op een parcours moesten worden om gehooid). Mede doordat Karin haar sportief hielp, won Rosita voor haar team met de sterspelers: Kees, Rosita, Alexandra, Gineke en Connie,. De organisatie had in verband met het rondwarende virus besloten dat iedereen zijn of haar eigen rietje, ballon en vaselineschoteltje kreeg om zo de kans op besmetting te verkleinen.

Na deze enerverende wedstrijd was er tijd voor ontspanning, met de chille muziek van Rob werd er nog de hele avond o.a. gekaart, gepoold, gepingpongd (Bert) en gekeezbord (onder de bezielende leiding van Nanna).

Uiteindelijk werd, nadat de huissleutels weer waren getraceerd, de weg richting de slaaphutjes gevonden.

Zondag, dag 3 van het Kuurweekend.

Na het ontbijt was er een gezamenlijk ochtendtraining door oefenmeester Sjaak op zijn favoriete terrein de zandheuvels. Iedereen liet nog even zien dat ze nog topfit waren. De pendelloop werd in perfectie uitgevoerd. Het 3e beenheffen werd door het mannelijk gedeelte voorgesteld maar toch door de trainer als onuitvoerbaar bestempeld. 

Teruggekomen hebben we, preventief om ondervoeding te voorkomen, gekozen voor een eiwitrijke brunch voor de noodzakelijke bouwstoffen voor het lichaam. De chili, roereieren en diverse salades complementeerde dit menu. 

Hel laatste onderdeel van het weekend was de gezamenlijke zondagmiddag wandeling door het natuurgebied “de Hulskamp”. Wederom bleek Nederland heel mooi te zijn. We genoten van het droge mooie weer en de verre uitzichten. Helaas kwam aan alles een einde.  Onze voorzitster Mariette toverde nog een spontaan dankwoord, gericht aan de organisatie, uit haar mouw en onder luid applaus werd dit bekrachtigd. Na het opruimen gingen we allen met een herladen lichaam en geest huiswaarts. Iedereen super bedankt voor het realiseren van deze warme AV-47 teamspirit. 

P.S. Het smoelen memoryspel werd geschonken aan Viola die na een val op haar fiets zich jammerlijk moest afmelden voor dit weekend.